Seni,kendimden darp edilmiş yerlerime koydum.
Sığındığım avuçlarına devrim ateşleri çağladı.
Sessizce kıvrandığım duvarlarım var artık.
Beni büyüten karanlığa,melek indir.
Gördüğümün kaçıncı geçmişi bu belirginlik.
Doğamıyorum yanında ve omzunda.
Sana parçalanmış topraklar bırakıyorum.
Gülüşünü büyüt coğrafyamda.
Gidişatsız hikayeler hep soldan bakıyor,
Işık saçılmış gibi boynunun yukarısı
Ses çığlık olmuş,kızgın demir gibi batıyor
Saate bakıyorsun dönüp,
Ahmet Arif okuyorsun
Kaçıncı sayfası olursa olsun bana sarıl,
Seninle büyüt beni.
Yollara çıkarcasına bağlıyorum ayaklarımı ve bileklerini
Ellerine el değer gibi bir intihar bu
Senin gözlerine su birikintileri,
Gözlerim yaşlı ormanlara kuraklık.
Kızımızın ellerinden tutup,
Kızımızın gözlerine bakıp,
Kızımızın sesini duyup
Kendi canından
Doğur beni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder