Şiire'Sen.

Şehir kış,şehir mutsuz. Şiir duru,sen solum. Ömür,nefeslik. Burası omzum,koy başını. Sana inanmışım,sen olmuşum.
Seni özlüyorum. Şiir doluyor elim,hepsine sen diyorum.
Adın geçiyor,
Saatime bakıyorum,
Sende durmuş,
Aksaray uzak,kadıköy deniz.
Girersek,çıkarız sevgilim.
Beşiktaş umut.
Gel dol,kanasın yağmur.
Şiddeti,hiddetindendir sevginin.
Ve sevgim sana kalınca 'yaşamak' dedirtir.
Ümit Yaşar söyler hep;
Şurada bir kapı olmalı Senin ölümsüzlüğüne açılan ,

Burada bir kalbim var,sana açılan.
Sen kokan,boydan boya.
Sanki bir ekmek kuyruğu,
Yahut fasılda bir şişe rakı.
Adına türkü,
Saçına mani,
Yüzüne yüzüm.

Sevdiğim,umut bildiğim.
Fizik kurallarının canı cehenneme,
Farzet gelmemişiz geçmişten,
Elini görüyorum,
Gözlerin bana bakıyor,gözümü alıyorsun.
İstasyonlar soğuyor o vakit,
Yağmur yağıyor,
Bir kibriti ilk seferde yakamıyoruz.
O sıra,cehennem sıcağını hafife alıyor,
Seninle yürümek,
Ayağım takılsa,şehre düşüyorum.
Şehrin dört yanı şiir,adın.
Kaldırımlar mavi,gözün boyalı.
Elim yeşil,ağaçlarda salıncak.
Bir sana dönüyor Dünya,
Bin turdur sevmekten kopmuyorum.

Bakıyorsun ya,
Dinliyorsun öyle,
Edebiyata biraz solcu kalıyorum.
Anlamıyorum desem yalan,
İyiyim desem güven olur.
Seviyorum diyorum,sen oluyorsun.
Seviyorum.
Olduğun gibi,
Yüreğine bi kuş,
Evine ekmek,
İklimine kış,
Çayına yaren.

Sonra seneler geçiyor,öyle tavanda.
Hızlıca ileri sarıyorum,
Sakalımı kesmişim,
Saçların hala Güneş,
Gülüşün yokuş aşağı,
Yormuyor,
Yorulmuyorum sevgilim.
Seneler geçtikçe,
Sevgim artıyor,
Gece yıldızlı,dileği bol.
Umudu şarap,
Sözü sen,
Dile ben.

Seviyorum,
Kışın,şarabı
Yazın,kışı,
Yaşamda seni.