Raflık Şiir....

Ellerimde açıldı sessizliğin'
Akşam üstü saçlarını sevdiğim sıralarda'
Gülmeyi'gülüşmeyi öğretiyordun.
Utanıyorum.
Utanıyordum da.
Gülmemiş suratıma çizikler attın.

Kışın gitmediği bir şehir burası.
Burası bir penguene yaraşır.
Hem müezzinler tam saatinde okuyor ezanı.
İndir ayaklarını'
Benden öteye gitmesin günahın.

Sevgili günlüğüm'
Günüm'
Güne varıp aldandığım.
Öldüğümüzde aynı yerde doğup,
Tanışamayacağız biliyorsun.
Omzuna çarpıp bakarsam gözlerine'
Gözlerime aynı bakamayacaksın.

Farkındasın''
Sabahları erken kalkıp'
Akşam üzerleri benim uyanmamı bekliyorsun.
Sabahları erkenden duş alıp'
Sana sarılmamı'
Öpmemi diliyorsun.

Sevgili günlüğüm.
Şayet'
Ölürsem'
Beni'
Kaç'
Şarkıda'
Unutursun'

Daktilo harflerinin arasında bıraktım çocukluğumu'
Her bastığımda kızan komşularıma emanet erik ağaçlarım.
Bisikletimin kaza yerleri,dizlerimde çok uyumlu.
Ve kendini Tanrı sananlar attan düştüğünde'
Aşık oldum sana.

Görünmez duvarlar açıldı'
İnsanlar'
Katil Balinalar'
Hem sokak ışıklarının hepsi kırmızı oldu'
Sarıldığımda beline'
Öpüşmek kaçınılmaz oluyordu.

Öpmekten alıkoyma beni.
Dudakların'
Hangi şehrin meşhur kitaplarıdır.

Seni seviyorum.
Bu iki kelimeyi yedi kitaba böler.
Dua et Allah'a....
Dua et..
Beni seviyorsun.

Aşk'
Aşk senin haznenin hangi parçasıydı?
Hangi mektupta'
Hangi satırda'
Hangi bende...

Filler öpüşüyor.
Utanıp gözlerini kapatıyorsun.
Utanıp gözlerimi kapatıyorsun..
Bir ocak açıyoruz'sonuna kadar..

Su kaynayana kadar sevişeceğiz.
Filler öpüşüyor olacak.

Beni temsili bir yönetici olarak bırakma.
Lütfen.
Seni daha bir çok seviyorum.
Gül...
Gül...
Gül...

Bu kağıda seni çiziyorum sanarken.
Kendimi çizmişim.
Bir kağıtta gözyaşından anladım.

Sarılı bir parça ve içinde tütün.
Konuştum sevgili günlük.
Öyle sıradan değil'durmaksızın konuştum.
Yaşadığım değil'
Yaşayacağım hikayeyi anlattım.

Bırak şimdi afillli şairleri.
Senin sokağın benim.
Bu sokakta ben yazıyorum.

Haberin var. Dedim sana bağırarak''
Susarak.
Seni seviyorum....
Beni seviyorsun...............