Fısıldanır Ay.

Diz kapaklarımın altına sıkışıyorum.
Şair olsaydın,
Kesin görürdün beni.
Gözüme bulaştırdığım bu boşluğa perdeler sürüklüyorum.
Çok güzel gülüyorsun.
Ve çok sessiz.

Seni tanıştırdığım insanlar çok güzel gülüyor.

Yıkımı olmamış şehirlerde beni kim kurtarabilir?
Seni kimsesizliğimden nasıl çıkarabilirim?
Şair olsaydın,kesin kurtarırdın beni.

Yanıtı olmayan iç yanmalarına,
Kimse kıdemli askerler gibi kurşun sıkamıyor.
Çünkü cellatlar,sağır olmazsa,vicdan yapar diyordu gazeteler.
Kesin gazete okumuyorsun.
Bir gazeteyi,yeniden katlaya bilmeyi arıyorum içinde.

Sana,ekseni ve evreni matematikle anlatmıyorum.
Bir ayakkabı gibi,yollara takılma diye.

Sürgün olsam,kesin sana gelirdim.

Ay ışığı bu şehirde suretlere bürünmüyor.
Ben hiç aya gitmedim.
Şair olsaydın,
Kesin aya girerdik seninle.

İhtişamlı şatolar çizerdim,küçük bir resim defterine.
İçine bir sürü oda ve yalnızlık.

Cigaranın son bir dumanı kalmış gibi.
Nefesini benimle bölüş.
Aynı yatakta uyumalıyız.

Şair olsaydın sen zaten.
Kesin bende şair olurdum.

Büyük şiir olsa gerek,
İbadet ve senin aşkın.

En çok 'turuncu.

Düşüncesiz bir serinlik,sırtıma işliyor.
Sarındığım örtülere saklanamıyorum.
Kurtarırsan,sen kurtarırsın.
Seferciler,ateş yakar.
Gökyüzüne meteor çizer bir deli.
Beni bu kuyudan ancak sen çıkarırsın.

Parmaklarıma sıkıştır,
Ve omuzlarımda taşıt bu kitapları.
Hangi renk açsan oradayım.
En çok 'turuncu.

Elbet dönerim.
Sakallarını kesmesini bekleyemem kimselerin.
Ellerimin yaşlanmasını isteyemem,
Sana dokunmadan.

Bahçeye bir kedi küser.
İçine su.

Denize değmeden,yüzemem.

Seni tanıştırdığım gözlerimi,
Yağmursuz bırakamam.

Lütfen üşü,
Lütfen küsüp dön sırtını,
Çizgilerini paylaş çizgilerimle.
Kaldırımlara basmayı,özgürlük say.

Sen vicdanıma dokunsan,
Kendimi katolik tacirlere zindan ederim.
Kül yutar sırasıyla kafeslerim.
Dudak payını,
Olmadığın şehirlerde öpemem sevgilim.

Sevişemediğimiz geceleri uyut koynunda.
Beni uyutamadığın gecelere mektup yaz.
Bana yaz sevgilim.

Kısa Şiir

Anne dedi içimde büyüyen bahçeler,

Sen gözlerini,gökyüzüne koyup,

Portakal çiçekleri yetiştirdin.

İki duvar arasına sıkıştım.

Kan akacak olsa,yüzünü çevirirdim.

Yüzüne dokundum daha önce'

Yüzünün,

Sorguya dahil olmamış bir aydınlığı var.

Seni sebepsiz cennetler doğurabilir.

İçimde,canını ıslatan ne varsa yaralarım.

Ettiğim duaları duyuyorsun.

Gör beni,

Farklı yollardan başlasak dahi,

Küçük süre zarflarına bölünür çarpışmamız.

Ve inkar edilemez bir şarkıyı,birlikte söyleriz.

Çocuklar,peygamberi tanır.

Biz duayı,

Allah bizi.

Duy beni'