Tren istasyonları yara içinde kalır.
Ölüm olur can,
Sokağa düşer intikam,
Yasa boğulur umut.
Ben sana kalırım,
Bin adım geçse dahi,
Bir uçak düşse,
Allah sorgulansa,
Ana telaşlansa,sana kalırım.
Bıçağa batar sırtım.
Çamura sürüklenir ayaklarım.
Şahittir şiir yine seni ararım.
Vebaldir insan,
Ziyan uçuşur havaya,
Telaş gibi,baba gibi.
Bilinir ki ayrılıktır evlat olmak.
Babayı özlemek,erkek adamı da ağlatır.
Mektuba da sarılır o denli sigara.
Uyunmaz,
Uyunur da duvara dert vurulmaz.
Dert tavana tokat olur,
Yüreğe fer,
Birileri büyür,
Anne deyip büyür,
Baba deyip büyür,
Kimisi ailem deyip büyür,
Ağlayıp büyür biri,
Büyümek için büyür,
Çocuk olur kimi,
Yazmayı öğrenir,
Yazılmayı öğrenir,
Silmeyi,
Yırtmayı,
Saklamayı öğrenir.
Ben düşerim mesela,
Yapraklar,cevize kadardır.
Balta kolumu koparabilir,
İsmail Hakkı çalıyorsa,kesin sigara içilir.
Basık odada zengin olma telaşı yorar insanı,
Otobüse binip,cam kenarına oturamama.
Kısa mesafede taksiye çok para verme,
En çok gülmemek yorar insanı,
Çene ağrıtmaz,yürek ağrıtır.
Bel büktürüp,yaşamak dedirtir.
Yaşamak,
Ölüm olur,
Ölüm,korku.
Korku,yaşamak olur.
Birileri her zaman daha çok sever.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder