Kan Şarabı.

Şiir düştü geceye,
Bu geceyi düşürdü.
Söze uydum,sana uydum.
Yazdım bu gece.
Kediler döküldü sokağa,
Köpekler ezana eşlik etti.
Balıklar boğuldu,
Sefer saatleri yaklaştı bu gece.

Sınır çizgileri tebeşirle boyandı.
İp atlamaya yeltendim sanki.
Mavi duvarlara gülümsemeler çizdim.

Soluma düşür,saçlarını.
Sağına bir el uzatayım.
Canımın kenarı,
Adımın,hakimi.
Yargıya bırakma beni,
İdamıma el kaldıranlar olur.
Ölürüm,
Ölürsem dahi isterim gülmeni.

Vapurlarda çay soğuk satılmaya başlarsa,
Martılar,simitleri beğenmezse.
Sokak müzikleri biterse şayet,
Kalemin ucu kırılır,
Sayfalar tozlu,
Şehir zaten duman.
Birde somurtursan sen,
Ne anlamı kalır yüreğime,yarenin.
Saza,türkünün.

Şeytanı görsem korkmam ben zaten,
Bismillah derim,
Toprak,canlanır.
Arapça kökenli harfler doğar.
Bir bebek büyür,sana benzer.

Savaş bu kadar yakınken,
Şiir önce sokağa,
Sonra ölüme düşerken.
Bilinir,
Bilirim.
Zaten öyle denir.

'Umut Hep Var'