Gözlerinin düştüğü asfaltlara,
Karınca yuvalarının etrafına mesela.
İskele yanı bir vapur seferi gibi,
Kadıköy simitine hasret bu gülüşün sevgilim.
Yanıma uzan,
Boyundan,boyuma bütün.
Biraz uzun kalırsam,
Şehvetin artarsa,
Şehvetin artarsa,
Bilesin alnın hükmüm.
Soğuk ellerini belime dokundursan,
Saatin pillerini çıkarsam.
Duvar örsem camına.
Duvar örsem camına.
Sabah olduğunu bilmesek.
Uyusan,uyansan yanımda olsan.
Bilmem bir sene kaç gün,
Bilmem saat kaçı kaç geçerse sabah olur..
Hiç bilemem ben zaten,sen gayrısının olduğu şehri.
Gidersen,
Erzurum'a kar düşmezse.
İklim değişir de İzmir'in sokakları beyazlarsa.
Saçlarım dolanır ellerine,
Sakalıma karışır gülüşün.
Gözüme Güneş değerde -kurur ağaçlar.
Gitme sevgilim,
Aşiretsiz bu sevda,
Savaşsız,umutlu.
Olursa şayet gönderin,inançsız.
Ya sen kazan,
Ya ben sevgilim.
Uzun yolları sen seç,
Şarkılar yazayım,okusunlar.
Islık gibi duyarsan sesimi,döndür gözünü.
Özümde özün var.
Beş lira etmez bu sözü sen olan şiir.
Beş bin sayfada sürmez zaten.
Yüreğini kapsar,
Omzumu,başını,
Göğüslerimizin değme noktasını alır sevgilim.
Bu gözlerim,
Gökyüzüne doğrultmadan renk vermiyor artık.
Sakalım zaten karışmış.
Ellerini ver sevgilim,
Çöz şu matematiğimi.
Çöz kurtar beni seferi dönüşsüz yollarımdan.
Az değil binalar,
Hepsinin arasına bakkallar sıkışmış,
Büyük ışıkları yok.
Bu şehirde büyük binalar yok zaten.
Kar gelmeden toparlanmaz sokaklar.
Kara basmadan,incinmeden ayağımız;
Yola yol denmez.
Çıkar üstünü,nefes al sevgilim.
Entaren askıma,şiir.
Vücudun vücuduma teorisi çürümüş bir bilim gibi yaklaşır.
Vazgeçmem kalemden.
Dilimdeki kelimelerden,
Ölümü beklemekten.
''Senden sevgilim.
Bak bu aruz,
Bu klişe,
Bu kahvesiz,
Burası tam olarak,şiirsiz sokağın.
Bir altta gönlüm.
Bak bu sen.
Boyun,ayakkabın.
Evim,yatağımda yastığın.
Bak bu Ümit Yaşar'
Oku.
Yağan kar ol,
Gece ol sevgilim.
Herkes değil,
Herkessizlik bu hayatım.
Film oynadığı kadar,
Şarkı son davul sesine,
Güneş batana,
Sen ölene,
Yahut beni öldürene kadar.
Hadi kalk,
Fransızca çoğalacak yoksa,
Almanlar iri kıyım,sevmeyecekler bizi,
Kendi toprağında Türk olamayacaksın sevgilim.
Hadi kalk.
Şarap beyaz,sokak gece.
Kalkta ömrüm kaç şiir edeyim yazayım..
Bu gözlerim,
Gökyüzüne doğrultmadan renk vermiyor artık.
Sakalım zaten karışmış.
Ellerini ver sevgilim,
Çöz şu matematiğimi.
Çöz kurtar beni seferi dönüşsüz yollarımdan.
Az değil binalar,
Hepsinin arasına bakkallar sıkışmış,
Büyük ışıkları yok.
Bu şehirde büyük binalar yok zaten.
Kar gelmeden toparlanmaz sokaklar.
Kara basmadan,incinmeden ayağımız;
Yola yol denmez.
Çıkar üstünü,nefes al sevgilim.
Entaren askıma,şiir.
Vücudun vücuduma teorisi çürümüş bir bilim gibi yaklaşır.
Vazgeçmem kalemden.
Dilimdeki kelimelerden,
Ölümü beklemekten.
''Senden sevgilim.
Bak bu aruz,
Bu klişe,
Bu kahvesiz,
Burası tam olarak,şiirsiz sokağın.
Bir altta gönlüm.
Bak bu sen.
Boyun,ayakkabın.
Evim,yatağımda yastığın.
Bak bu Ümit Yaşar'
Oku.
Yağan kar ol,
Gece ol sevgilim.
Herkes değil,
Herkessizlik bu hayatım.
Film oynadığı kadar,
Şarkı son davul sesine,
Güneş batana,
Sen ölene,
Yahut beni öldürene kadar.
Hadi kalk,
Fransızca çoğalacak yoksa,
Almanlar iri kıyım,sevmeyecekler bizi,
Kendi toprağında Türk olamayacaksın sevgilim.
Hadi kalk.
Şarap beyaz,sokak gece.
Kalkta ömrüm kaç şiir edeyim yazayım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder