Yarısı Kestane.

İki kitap arasına bir şiir sıkıştırdık seninle.
Sen bana boylu boyunca çocuklar doğurdun.
Ay kıvrak ve sessizdi.
Beni büyüttün.
Dizlerine bir düş bıraktım,çığlıklar içinde.
Beni yeniden doğur.
Büyümek için ne suyum,ne sözüm var.

Sesini unutuyorum.

Sesimi çoktan unuttun.

Sesini unutuyorum diyorum.

Ses tellerine gizlenmiş çiçekler büyümüyor.

Balkonlar ıssız ve pencerelerle kapanmamış.

Sesinde bir balkon esintisi vardı diyorum.

Hatırlatmıyor erik ağacı.

Sesini unutuyorum.

Beni bölme geceye.
Beni sensiz bırakma.
Hangi satırda sen yoksan,o satıra küsüm.
Kimse kimseyi,bölemez.

(Sevmeyi bilmiyorlar görüyorsun.
Hepsi kuralcı ve ezberci.
Beni yeniden doğur.)

Seni sahiplenmek,seni kavuşturmak gibi geceye.
Yarısı kestane  ve çalıkuşunu sevmek gibi.
Sabahları kahvaltısız.
Akşamları pamuk şeker gibi.

Beni yeniden doğur,
Ölüyorum,
görmüyorsun.